Biz Senin korktuğun ümmetiz Ey Muhammed; Vehn e kapılan
Acıyı, hüznü, şiddeti, dehşeti en derinden yaşadığımız bir dönemden geçiyoruz.
Dünya dünya olalı böyle bir zulme, bundan daha ağırına tanıklık etmiş midir bilmiyorum.
Geçmişte Bosna’da yaşananlar, Arakan’da yapılanlar, dünyanın birçok yerinde mazlum ve masum halklara reva görülen zulümlerin hiç biri hafife alınası değil.
Alınamazda zaten.
Ancak bugünlerde, 75 yıldır sistematik saldırı ve işgallere maruz kalan Filistin, özelinde ise Gazze bir başka sanki.
Elli gündür gece gündüz bombalanıyor Gazze. Hiçbir savaş kuralı tanımadan saldıran İsrail’e karşı, Uluslar arası hukuk, Cenevre Sözleşmesi, Birleşmiş Milletler,
Evrensel İnsan Hakları, İslam İşbirliği Teşkilatı gibi ne kadar örgüt varsa işlevsizliğini bu savaşla bir kez daha kanıtlamış oldular.
Gazze’nin üstüne ölüm yağıyor. Genci, yaşlısı, annesi, evladı bu ölüm sağanağının altında paramparça.
Bebeklerin korkudan titreyen dudakları, yüzlerindeki kanı yıkayan göz yaşları yeryüzü devletlerini harekete geçirmeye yetmiyor.
Annelerin, parçalanmış çocuklarının cesetleri başında ciğeri sökülürcesine feryat etmesi dünya liderlerini sarsmıyor…
Bir yudum su alabilmek için sıraya girmiş çocukları, atılan bombalarla alev topuna çevirmek ‘’Çocuk Hakları’’ savunucularını harekete geçirmiyor.
Hergün televizyonlardan canlı yayınlarda ölümleri izliyoruz. Ve bir şey yapamıyoruz.
Allah için sevmenin kıymetini bilmek kadar, Allah için buğz etmeninde idrakinde olmalı değilmiydik. Bunun önemi öfkenin neye yol açtığında gizli. Öfkenin bize ne yaptırdığında gizli.
Ama bizim öfkemiz de yetersiz, nefretimizde. Duamız bile samimiyetsiz ki Allah kabul etmiyor, kabul edelim.
Dünyalık konforumuzu kaybetme korkusu vicdanımızın üstüne örtülmüş kalın bir demir perde sanki.
Gazze’nin etrafı onca Müslüman ülke, milyonlarca Müslüman. Höt dese ödü kopacak İsrail’in.
Ama nerde…
Müslümanlar olarak sayıca çokluğumuz, İsrail’in etrafının Müslüman ülkelerle çevrili olması, zengin kaynakların Müslümanların elinde olması hiçbir caydırıcı etki oluşturmuyor.
Neden?
Çünkü heybetimizi kaybettik.
Çünkü selin önündeki çer çöp gibiyiz.
Çünkü Allah düşmanlarımızın kalbinden bize karşı korkuyu aldı.
Çünkü ’’ vehn ‘’ hastalığına yakalandık. Üstelik bulaşıcı da bir hastalık…
Vehn ne mi?
Gevşeklik,zayıflık, güçsüzlük.
Dünyaya, onun sunduğu konfora, rahatlığa fazlaca bağlanmak. Kazanımları sadece dünyaya özgü bilip, kaybetme korkusuyla başımızı derde sokabilecek, rahatımızı bozacak her ne varsa duyarsız kalmak.
Bir avuç Gazze’nin üzerine manga manga ölüm yağarken, insani yardım için bile aksiyon alamayan devletlerin acziyetini izledik günlerce…
Alt segment mevzularla oyladık durduk zihnimizi,
Davanın yükünü ise bir avuç onurlu direnişçinin omuzlarına bırakarak.
Selam olsun Onlara.
