Mevsim Kış
Emrah Akkaş
Mevsim kış. Dışarıda kar var. Bunu zaten biliyoruz, ne var ki bunda denilebilir elbette. Kimseye ilkbahar, yaz, sonbahar ve kış köşesi hazırlayıp ilkokul panosu haline dönüştürmeyeceğim burayı.
Böyle bir şeyi de beklemiyorsunuzdur değil mi? İnsan soyu her şeyi yerli yerinde, zamanında ve mekânında yaşamayı seviyor. Güzel doğa görselleri ile bir fincan, kitap fotoğraflarının sosyal medya hesaplarında paylaşılmaları bundan olsa gerek.
Ama lakin gelin görün ki işler böyle olmuyor.
Efendim,
Hangi işler mi dediniz?
Hemen söyleyeceğim; mesela okulların tatil edilip te çoluk çocuk battaniyeye sarılıp evde oturmak yani. Ya da şehir yollarının kar ekiplerince pırıl pırıl edilmesi, kabak gibi yazlık tekerlekle yollara düşülmesi, sürücülerin trafik kurallarına riayet etmesi, bireylerin şahsi ve kamusal alanlarına oldubitti saygı göstermesi…
Doğada yaşayan dostlarımızın da olduğunun bilinmesi (bir yerlerde birileri bunun için 2001 ekmek bırakmışlar doğaya. Haklarını teslim edelim, yeri gelmişken böyle bir akıllılık göstergesi ki niyetleri takdire şayan).
Şimdilik aklıma gelenler bunlar.
Belki kombiyi açabilsek evde battaniyeye gerek kalmayacak!
Hani diyor ya şair;
“Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.”
İşte böyle ütopik bir özlemle mevsim mevsimliğini yaparken, bizlerde insan soyuna yakışır yaşamlarımıza devam edeceğiz…
Bir Saygı…
Ülkemizin yakından tanıdığı bir isim, (geç kalınmış bir saygı, kendi adıma hicap duyuyorum).
Hayrettin Karaca. Nam-ı diğer Toprak Dede.
Göçüp gitti buralardan çok sevdiği doğaya, toprağa kavuştu. Fazla söze ne hacet.
İnsan yaşadı mı böyle yaşamalı, böyle gitmeli.
Mekânı çok sevdiği toprak, doğa, ağaç, kuş, orman olsun…
Not:
Şiir: Cahit Sıtkı Tarancı’ya ait “ Memleket İsterim” adlı eseridir.
