Hepi Topu Bir Avuç…
Emrah Akkaş
Doğal afet gibi bir şeydir yoksulluk, fakirlik insana gökten inen uhrevi bir kalkan olarak görenlerde vardır. Ama insan aklı kabul edemez bunu. Yokluk sadece biz fakirlere mi layık görülür ya da görülmelidir?
Aslında bütün meselede buradan doğar kanımca. Düşünün ki bir kısım insanlar tıka basa doyarken, bir kısımdan hallice fazla insanlar ise; açlık, yoksulluk ile cebelleşir durur. İlahi adaletin bir tecellisi midir, bu durum? Zaman zaman düşünür, kafa yorarım buna, belki benden başka düşünenler de vardır (!)
İslam mitolojisinde bilinen bir hikâye vardır; Âdem ile Havva’nın cennetten kovulması; o yasak olan meyveyi (elma) yemeleri, bunun üzerine Tanrının hışmına uğrayıp cennetten kovulmaları ve yer yüzene gelmeleri.
Acaba bunca insan, yoksulluk ile açlıkla sırf bu yüzden mi cebelleşiyor? Bilmem, belki bununda bir katkısı olabilir, ne dersiniz? Ya da doymak bilmeyen soyumuzun bazı soysuzlarının hırsı yüzünden mi bunca yoksulluk, neden olmasın?
Şöyle ki, dünyanın yaşadığı korona virüs salgını yüzünden insanlar evlerine kapandı. Çalışmak zorunda olanlarımız var tabii ki: Sağlık emekçileri, güvenlik güçleri, kargo çalışanları, tarım işçileri… Zincir uzayıp gidiyor aslında. İnsanlar evlere çekilince doğa kendini tekrar yenilemeye, hayvanlar doğal alanlarında yaşamaya tekrar başladı. Yani doymak bilmez insan kendini eve hapsetti ve yaşam tekrar canlılığına kavuştu.
Doğa, doğal dengesine döndü. Bu durum karşısında İnsanın hırsı azaldı mı? Daha çok kazanmak, doğayı daha çok katletmek hırsı bitti mi ya da bundan bir ders aldı mı? Bu soruların cevabı malumdur.
Diyor ya Tayfun Atalay Hoca; “Doğa kendini korona virüs ile dezenfekte ediyor.” Haklı hoca. Hem de çok haklı. Acaba insan, doymak bilmeyen hırslarından ne zaman kendini dezenfekte edecek? İşte tamda bu günlerin getirdiği deli sorular…
Bu soruların gölgesinde 1 Mayısı kutlamak çok daha anlamlıdır. Şimdi alanlarda değiliz. Olsun, işçi yüreğinin attığı her yer bize 1 Mayıs alanlarıdır. Daha adil bir düzen, hakça kazanç, insan onuruna yaraşır bir yaşam için; Yaşasın 1 Mayıs...
Birlikte düşünelim mi?
Aşımızı, ekmeğimizi verdiklerini zannettiklerimizin, aşlarını, ekmeklerini bizler veriyoruz aslında. Bunu hiçbir zaman unutmayalım. Bizler kadar çok da değiller, hepi topu bir avuç. Bir avuç açgözlü, bir avuç doymaz, bir avuç savurgan, bir avuç sömürgen, bir avuç asalak hepi topu bir avuç işte…
