BU GÜNLERDE SEÇENEKLER
Kübranur Alkan
Herkese merhaba. Maalesef dünyaca çok zor bir süreçten geçiyoruz. Evlerimizden çıkmadan işlerimizi yürütmeye çalışıyoruz. Çoğumuz evde sıkıldığından yakınıyor. Sürecin nasıl ilerleyeceğini bilmediğimiz için karamsarlık hepimizi yavaş yavaş kollarına alıyor.
Bunların yanında herkes evde zaman geçirmek adına seçenekler üretmeye çalışıyor. Seçenekler yayılıyor. Zaman geçerken can sıkıntısı dediğimiz şeyi alt ettiğimizi sanıyoruz. Peki bu yaptığımız şey yer yer zaman öldürmeye girmiyor mu?
Kendimizi doğru tanıyor muyuz? Mühim olan bu. Yani oyun oynarken, film izlerken, kitap okurken, evde spor yapma yollarını ararken ruhumuzu dinlendirecek; nefes alabilecek şeyi mi yapıyoruz? Elimize bir kitap aldığımız zaman yazarı tanımaya çalışıyor muyuz? Cümlelerin bize hitap ettiğini düşünüyor muyuz? Baktığımızda içselleştirerek yaptığımız şeylerden mutlu oluyoruz. Hikâye güzelse de ona ulaştığımız yollardan emin miyiz? O yol bizim mi? Bir şarkı çalmaya başladığı zaman içimizde bir şeyler canlanıyor mu? Yoksa şarkılar sıradan akıp gidiyor mu? Sabah uyandığımızda yüzümüzü güldürecek sebeplerimiz oluyor mu? Buna kötü bir karşılık olarak gülmek için sadece bakınıyor muyuz? Bir işi yapıyorsak ruhumuz da doymalı. Şarkılar, kitaplar, yemekler, oyunlar o zamanı dolduruyor ama bizle birlikte yürüyor mu?
Saatler geçmek bilmese de zaman “öldürmek” için çok kısa. Geçen zaman telafi edilmiyor hayat bu yönüyle çok acımasız. Hoş acıma beklemek de biraz boşa ömür demek. Yollar bulmalıyız çünkü en güzel çıkışları biz açarız. Çünkü açılmış yollar bizi bilenlerin işi değil. İşte bu dönemde o seçeneklerimiz bizi bilmeli. Bir hikâyeye ağlıyorsak da bir filme doyasıya gülüyorsak da ruhumuzu hissettirdiği için olmalı. Yoksa ayrılık herkesi üzer, insan olan yüzü gülen herkese güler. Yani işin özü ruhumuzu doğru zaman da doğru dansa kaldırabilmekte.
