İslamda kadın konusunun özü kısaca aşağıdadır:
Allah'a tek tanrı olarak inanan ve Ona sıfatlarında ortak koşmayan, Kitaplarına ve Peygamberlerine itibar eden, iyi bir insan olarak, doğruluk üzere, ahlaklı bir hayat yaşayan, Allah'a saygısını işinde, sözünde, niyetinde ortaya koyan her insanın, Ondan cennet beklentisi talebi haktır.
Her Peygamber öncelikle içinde doğup büyüdüğü toplumun örf ve adetlerinden Allah'ın Muradına aykırı olanları temizlemek ile mücadeleye başlamıştır ki Rasulullah da bu durumdan müstesna kılınmamıştır.
Kız çocuklarını diri diri toprağa gömen ve kadını sadece şehevi hislerini tatmin aracı olarak gören cahiliye Arabına kademeli bir gayretle, kadının da insan olduğunu ve haklara sahip olduğunu işlemiş ve ilkeleri ortaya koymuştur. Onun irtihali ile, çok bir zaman geçmeden, yine o cahiliye Arabının bazı kabulleri, sanki din böyle irade ediyormuş gibi, ilkelerin maksatları örtülerek, bazı kademe ayetlerinin zahir anlamları esas alınarak, yanlış ve yanıltıcı uygulamalar ile Arab'ın örfü, din olarak kabul görmüştür.
Allah'ın muradı sümen altı edilmiş olsa ve kültür dinleştirilse de kadına asli kıymeti, hilafsız, Rasulullah'ın gayretlerinde ve uygulamalarında bulunacaktır.
Temel bakış ilke olduğunda ve zamanın şartları ile, o ortamda ortaya konulan mücadele esas alındığında hatalı yargıya kapılmak zorlaşacaktır.
Bu tarzı, esasen tüm bakışa şamil kıldığımızda her şey yerine oturacaktır. Din de ilke odaklıdır ve maksatlar esastır.
Kadın kelimesinin Türkçe'nin kadim zamanlarındaki kullanımı "katun"dur. Katun, çadırı ayakta tutan direk demektir. Çadır, eski Türk yaşam tarzında her şeydir. Katun kelimesini Farisiler "hatun" olarak dillerine aldılar. Hatun kelimesini de yeni nesil Türkler Farisilerden devşirdiler. Bu dil olayları böyle kısaca...
SON
DAKİKA
