ONA YANARIM
Mehmet TÜRKMEN (Seyfali)
Yaş kemale erdi yetmişe vurdu
Güdemez olduk biz koyunla kurdu
Mevlam kula vermez çekilmez derdi
Ahreti düşünmem ona yanarım
Sofradan kalkmadan açlığım başlar
Öbür öğün için bal kaymak düşler
Sonbahar sonunda gelende kışlar
Yazın sıcağında kışa yanarım
Aklımı beğenmem devşirme gibi
Dalarım düşünmem derini dibi
Ayağa batıyor ayrığın sapı
Ayrık benden özgür ona yanarım
Çalmadım çırpmadım geçimim zorda
Varlıklı olan da kalıyor darda
Gözüne inende simsiyah perde
Yarını bilemem ona yanarım
Seyfali’nin derdi senden az değil
Benim derdim çoktur demek söz değil
Kefene bürünmek bil ki naz değil
Selamı duyamam ona yanarım.
