Engelli hakları konusunda yasa yapıcılara bakış açılarını değiştirmelerini istiyorum:
Mer’i Anayasa madde 10 der ki: Çocuklar, yaşlılar, engelliler, harp ve vazife şehitlerinin dul ve yetimleri ile malul ve gaziler için alınacak tedbirler eşitlik ilkesine aykırı sayılmaz.
Yani esasen anayasa engellilere yönelik pozitif ayrımcılığın tabii olduğunu ilan etmekte ve bu hususa dair, alt normların da, bu doğrultuda hazırlanması gerekliliğini ifade etmektedir.
Uygulamada ise durum pek de bu yönlü değildir maalesef. Mesela araç alımlarında öngörülen özel tüketim vergisi noktasında alt norm olan yasa der ki Engel oranı % 90 ve üstü olandan ve oranı %90 altında olandan da aracın özel donanımlı olması şartı ile ÖTV alınmaz.
Öncelikle yasanın temel bakışında problem olduğunu ifade etmek gerekiyor. Şöyleki araç engelli için, bir özel tüketim değildir. Ulaşım ihtiyacı için kullanılan araç, engelli için bir jet, veya yat mesabesinde değerlendirilemez. Engel oranı % 80 70 olup, bu haliyle sokağa dahi tek başına çıkamayan binlerce engellinin ulaşımı için alınan araçtan özel tüketim vergisi almayı hak gören bir algıya bırakın anayasa yapma yetkisi, alt norm yasa yapma yetkisi dahi verilmesi bir hukuk cinayetidir.
Bakış açısı şu olmalıdır: Engel durumu neyi gerektiriyorsa bu minvalde düzenlemeler yapılmalıdır.
İşin daha aslı ise şudur ki araba, yaşadığımız bu zaman diliminde bir özel tüketim kapsamında araç değildir, zaruri ihtiyaçtır, ÖTV alınması mantığı sakattır, lakin işte vergi almak, ekonomik kaygılar kökenli şart gerekçelerine bel bağlanarak meşru addediliyor.
Allah devletimize güç versin, bu hukuksuzluklar son bulsun.
Mevzu, yasal düzenleme gerektiren bir husus olması hasebiyle, mevzuat düzenlemesinde dikkata alınmasını talep ediyorum.
