Size de bazen olur mu bilmem, sanki hiç beni duyan, anlayan yokmuş hissine kapılırım.
Hani Üstad Necip Fazıl Kısakürek; Destan adlı şiirine giriş yaparken “Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!/Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak” diyor ya öyle işte
Sanki dünya yıkılmış ben altında kalmışım gibi…
Belki de yazmak tam da bu zamanları beklemekte kim bilir. Bende öyle yapıyorum.
Yine Üstadın “Beni kimsecikler okşamaz mâdem;/Öp beni alnımdan, sen öp seccâdem!” diyerek sığındığı gibi, ben de kalemimi ve kâğıdımı alıp, madem kimse duymuyor beni yazayım tüm diyeceklerimi deyip başlıyorum yazmaya.
Bakalım bu sefer okuyan olup, okuduğunu anlatacak çıkacak mı?
SESİMİ DUYAN VAR MI? HEY!
Yıllardır haykırıyorum
Sesimi duyan var mı? Hey!
Cazgırca çığırıyorum
Sesimi duyan var mı? Hey!
Ne söylenmişti sizlere
Neyi sundunuz bizlere
Mil sokmalı kör gözlere
Sesimi duyan var mı? Hey!
Dinin “çalış” der, yatarsın
Yüksekten atar tutarsın
İnsan şekilli mantarsın
Sesimi duyan var mı? Hey!
Efendiler, beyler bakın
Yanlış anlamayın sakın
Bu hızla sonumuz yakın
Sesimi duyan var mı? Hey!
Halil, haykırmaktan yılma
Sakın susanlardan olma
Ya Hak! De, haktan ayrılma
Sesimi duyan var mı? Hey!
Yorumlar 1
