Geçen yıl eğitim ve öğretim yılına başlarken kıymetli anne babalara seslenmiştim. Bu yılda değerli meslektaşlarıma gönül sesimle hazırladığım yaptığım bir sevgi buketini sunmak istiyorum.
Gerçek Öğretmen; Yürekleri ısıtan, gönülleri aydınlatan güneşe benzer. Sevgi dolu yüreği, güler yüzü ve güzel sözüyle gönülleri fetheder. Tatlı dili ve maharetli elleriyle kalplere sevgi tohumları eker. Sevgisi, bilgisi ve ilgisiyle onları geleceğe hazırlar. Çiçeklerini en güzel şekilde yetiştirir...
Eğitimin temel taşları sevgi, bilgi ve ilgidir. Okulu bahçe; öğrencileri bahçenin eşsiz çiçekleri, öğretmeni de bahçede rengârenk çiçekler yetiştirecek bir bahçıvan olduğunu biliyoruz. Öğretmen; açmayı bekleyen tomurcuklara yol gösteren gönül eri, ruhları okşamasıyla, dinlemesiyle çok özel ve güzel bir insandır.
Öğretmenin; mangal gibi yüreği, çelik gibi bileği, gerektiğinde de pamuk gibi yumuşak gönlü olmalıdır. Öğrencilerimize onurlu bir kişilik kazandırmak, yeteneklerine göre yönlendirmek, millî ve manevî değerler vermek başlıca görevlerindendir. Öğretmen, öğrencinin gözünde her şeyi bilen örnek bir insandır.
Hepimizin bildiği gibi iletişim sevgiyle başlar ve başarıya doğru ilk adım atılmış olur. Öğretmenin kalbi çocuk sevgisiyle dolup taşmalıdır. Yüreğine giremediğimiz çocuğu eğitemeyiz. Öğrenci öğretmenini severse dersleri de sever. Öğretmen öğrencilerine sevgi, bilgi ve ilgiyle yaklaşırsa öğrenciler okula severek gider. Derslerini zevkle yapar. Bilgisine bilgi katar...
Öğretmenlik sevgi mesleğidir. Gönlü sevgiyle dolu, öğrencilerini çok seven öğretmeni öğrencileri unutmazlar. Öğretmen bir sevgi pınarı olarak ömrünün sonuna kadar gürül gürül akmalı, çiçeklerini sulayıp büyütmeli, onları hayata hazırlamalıdır.
Öğretmen bilgiden önce sevgi ve hoşgörüyü vermelidir. Sevgi temeli üzerine kurulmayan eğitim gerçek bir eğitim değildir. Öğretmen seven ve sevmesini bilendir. Öğretmen belli bir disiplin anlayışı içinde olmalıdır. Öğretmen sadece bir insan yetiştirmiyor, bir gelecek hazırlıyor, sevgiyle kurulan bir dünyada yaşamak ne kadar güzel olur değil mi?
Mesleğimi ve öğrencilerimi çok sevdiğimden olacak, bu kutsal görev için ne kadar çok şey söylesem de çok az şey söylediğimi düşünüyorum. Öğretmen, insan yetiştiriyor. Memurundan âmirine, esnafından tüccarına, doktorundan mühendisine, işçisinden cumhurbaşkanına kadar herkes öğretmenin elinden geçiyor. Yurdumuzu bir bahçe olarak düşünecek olursak, bu bahçenin içinde binlerce çiçekler vardır. Bu çiçekler öğrencilerimizdir. Biz öğretmenler de bu bahçenin cefakâr ve vefakâr bahçıvanları değil miyiz?
Öğretmenler, çocuk sevgisini en iyi bilen ve hayatlarında yaşayan insanlardır. Belki biraz iddialı bir söz olacak ama kalbinde çocuk sevgisi olmayan iyi bir öğretmen olamaz, diyorum. Öğretmen bu çiçekleri büyütecek, sulayıp budayacak ve bu çiçekler dünyanın havasını değiştirip çevreye misk gibi kokular yayacaktır.
Öğretmen, bahçedeki her çiçeğin kendi renginde açması için uğraşan bir gönül eri değil midir? Öğretmenin gönlünde bahar çiçekleri açmalı ki öğrencilerinin yüreğinde de bahar çiçekleri açtırabilsin.
“Öğretmen bir sevgi çeşmesidir. Musluklarından sevgi akar. Çiçekler o musluktan doyarak, kanarak içerler. Sevgi çeşmesinden sevgi akacak, akan bu suda binler, on binler, yüz binler, milyonlarca çeşit, renk ve kokuda çiçekler yetişecektir. Öğretmenin okulu sevgi bahçesidir ve bu bahçe tomurcuk açacak çiçeklerle doludur. Okul sevginin yurdu, öğretmen de sevgi ordusunun soluğudur. Okulu çiçek dolu bir bahçeye, öğrencileri çiçeklere, öğretmeni de bir bahçıvana benzetebiliriz.
Öğretmen öğrencilerini tanır, onlara aşırı bilgi yüklemez. Bilir ki aşırı yük onları başarısız kılar. Öğretmen, aşırı suyun bitkiyi çürüttüğü, fırına atılan ekmeğin çok yakmakla yanıp kül olduğunu bilir. Öğretmen ani öfkelerle kötü örnek olmaz. Öğretmen sevgi okyanusuna yelken açtırandır. Öğrencisini mutlu görünce dünyanın en mutlu ve en huzurlu insanı olur. Öğretmen bir bahçıvan, okulu bahçesi, öğrencileri çiçekler, yüreği kova, sevgisi su, tebeşiri çapa, silgisi de makas değil midir?
Elimiz öğrencilerimizi okşasın, dilimiz sevgi çeşmesine dönüşerek nehirler gibi aksın, çiçeklerimiz solmasın ve mesleğimiz aşkımız olsun. Eğer bunları yapabilirsek korkudan titreyen vücutların, endişeyle bakan gözlerin bir anda gülümsediğini, bedenine can geldiğini göreceksiniz…”
Öğretmen gönüllerde bahar çiçekleri açtırandır. İyi bir öğretmen, içindeki sevgiyi öğrencisiyle birlikte paylaşmasını bilendir. Her öğretmen için okul bir gönül bahçesidir. Öğretmen sadece öğreten değil aynı zamanda öğrenendir. Öğrencilerinin adına karar veren değil, öğrencileri ile birlikte karar verendir. Öğrenci öğretmeninden sıcak bir merhaba, güler yüz, tatlı dil ve hoşgörü beklemektedir. Öğrenciler, öğretmenlerinden halinin hatırının sorulmasını, derdinin dinlenilmesini, sevinç ve acısının paylaşılmasını, değer verilmesini, ismiyle hitap edilmesini istiyor.
