Yazarımız Hacı Yakışıklı'ya, Ümraniye'den Ödül

 Masa’larda Kaybedip Masal’larda Kazanan

İstanbul Ümraniye Belediyesi’nin düzenlediği “Çanakkale” konulu 10.Şiir Yarışması’nda seçici kurul tarafından “mansiyon” ödülü almışız. Ümraniye Belediye Başkanı Hasan Can’a ve seçici kurula teşekkür ediyoruz. Jüri heyeti Prof. Turan Karataş, Şair Nurullah Genç, Prof.Mustafa Uzun, Prof.Hasan Aksoy, Şair Cahit Koytak, A.Vahap Akbaş, Nurettin Durman gibi isimlerden oluşuyor. Maksat şiirleri yarıştırmak değil elbette, hem genç şairleri yüreklendirmek hem de şiirin önemine vurgu yapmak amaçlanıyor. Umarım maksat hasıl olmuştur. Çanakkale Savaşı üzerine söylenecek çok söz var. Gerçekten de Çanakkale’nin geçilip geçilmediği bile sıhhatli tartışılmadı henüz. Sonuçta orada şehit olanlar bizim vatanımızın öz evlatlarıydı! Akan kan ümmeti kanıydı! Şehitlerimizle cennette buluşmayı Allah tüm müminlere nasip etsin! Aziz hatıralarına yazdığımız şiirdir:

MASA’LARDA KAYBEDİP MASAL’LARDA KAZANAN

Siz çok güzel yaşayın diye

Biz çok güzel öldük

Perdeler uçmadı bu yaz, çünkü rüzgarlar

Duaları götürmek için köylerden uzaklara

Adamlarla beraber yoksul duvarların

Rüzgarları da gitti..!

-kavaklar bu mevsim

ilk defa salınmadı-

Kurşunlar, kağnı, çökelik

ve çarık da gitti

Bebeğin höllüğü, maması, ninnisi de!

Hiçbir bebe ağlamasın diye

Aşermiş analar da acıkmadı

Köyün ebabilleri

evlerin taşlarını yüklendi Batı’ya doğru

Filistin Batı’ya doğru,

 Hindikuş dağları,

Kudüs, Yemen Batı’ya doğru

Dul olmayı tevekkülle kabul etmiş

kadınlar

Kızları yaşasın diye, toprağa gömülmesin,

giysisi kirlenmesin diye

Kadınlar merhamet abidesi,

“feragat”

anlatamaz ç/ekileni!

hiçbir harbin mağlubu yoktur,

annenin gözyaşı toprağa değmişse,

üstelik galibi de!

Masa’larda kaybetmek umrumuzda değildi

Masal’larda kazan(ıl)mış kahramanlardık

Masalar,

monşerler,

 kirli çıkı, bir avuç sarı lira

Toprağımın tozundan daha temiz değil

matmezelin eldiveni

Alnımıza yazılan ufku

biz “buğdayla” çizdik

Tarlamızın keseğini, dağların suyunu,

şimdi ince bir “kan” kokusu sarsa da

(ki evvelce gül kokardı buralar

Üzülme yiğidim

elbet yine bu dağları

Gül kokusu sarar)

Biz çizdik, çizdirmeyiz serhattin ufkunu

ecnebi çizmenizle

köleler taşıdınız

Alfabeler,

şapkalar,

 latin dansları,

şatafatlı dö piyesler taşıdınız.

Biz çizdik, cetvel hükümsüz gönül sınırında

Çiğnetmeyiz

başağı, yumurtayı, yarpuzları, yol türkülerini

ecnebi çizmenizle

Yüreğimizde elem yok,

 bakma sen bozlaklara

Dedemin anlattığı hikaye buymuş demek anladım

Nasıl ölünürmüş gülerek ve sadakatle

Dünyadan giderken bile toğrağı avuçlamış

adamlar gördüm

Serpmek için hürriyete, duayı taşıyan tekere

“Güzel öldüler”

desin,

eziklik hissetmesin

 yetim,

yollarına halel gelmesin

ezanı dinmeyen memleketimin!

Biz çok güzel öldük

Kumaş  zayi olmadı,

 Toprak dam, ak süt, beşik zayi olmadı,

 hoyrat zayi olmadı

Hükümsüz değil artık bir “hükmü” var

Hükümsüz değil artık bir “mührü” var

Ben şimdi gitsem de

her şeyin

“bir”

Sahibi var

Siz çok güzel yaşayın diye

Biz çok güzel öldük!