Mihrabı porselen tabaklarla süslü yapı: Çandır Camii
Mimarsinan Parkı'nın kuzey batı köşesinde, Sistem Hastanesi'nin giriş kapısının karşısında bulunan Çandır Camii, minaresiz olması ve etrafını yeşil ağaçların sarmasından dolayı pek dikkat çekmemektedir.
Sadece bir cephesi yola bakan moloz taşlarla örülü batı duvarının oksit sarı rengi ile ancak fark edilebilen Çandır Camii, kitabesi olmamasına rağmen, yapı unsurları bakımından 1800’lü yılların izlerini taşır.
Caminin parka bakan köşesinde 20. yüzyıla ait bir tarihi çeşme bulunmaktadır.
Dış duvarları pencere kenarlarındaki kesme taş söveler hariç, tamamen moloz taştan yapılmıştır.
Parkın yeşilliklerinin son bulduğu kuzeybatı köşesindeki PVC kaplı bir sundurmadan caminin köşesindeki köşk minareye çıkan taş basamaklar bulunmaktadır.
Gevher Nesibe Mahallesi'ndeki 200 yıllık tarihi Çandır Camii'nin restorasyonu 2020 yılında tamamlanmış olup yeni çehresiyle ibadete açılmıştır.
Yaklaşık 520 metrekare kapalı alanı ve 320 kişi kapasiteli caminin, ahşap sütunlar ile yatay bağlantılar kullanılan mihrabının üst kısmında 73 porselen tabak yer alıyor. O dönemde cami yapımına destek olan mahalle sakinlerinin, çini yaptırmaya güçleri yetmediği için evlerinden getirdikleri yemek ve çay tabaklarıyla mihrabın üst kısmını süsledikleri belirtiliyor.
Dikdörtgen iç bölümün üzerindeki çatıyı altı ahşap sütun direk taşımaktadır. Bu direklerin üzerindeki enlemesine ahşap dörtgen hatıllar, tavandaki ahşap sütunlara destek olmaktadır. Giriş bölümüne yakın iki ahşap sütun sonradan beton direkle desteklenerek üste betondan bir hanımlar mahfili yapılmıştır. Hanımlar mahfilinin içeriye bakan yönü, çaprazlama ince çıtayla kafes şeklinde yapılmıştır.
Sonradan yapılan sade mermer bir minberi ve ağırlıklı yeşil tonlarda seramik çinili mihrabı bulunmaktadır.
Çandır camiini orijinal kılan en önemli özelliklerden biri de mihrabın üzerindeki 73 adet yemek ve çay tabağının yapıştırılmasından oluşan kompozisyon. Caminin onarımına katkı sağlayan mahallelinin, mihrap üstünü yaptıracak kaynak bulamamaları veya seramikçiyle anlaşmalarının sıkıntıya girmesinden dolayı yarım kalan mihrab üstü bölüm, mahallelinin evlerinden getirdikleri farklı desen ve renkteki tabakları cami yapı malzemesi olarak bağışlamaları ile ortaya böyle bir fikir çıkmış. Dönemine göre varlıklı ailelerin ancak sahip olabildiği bu porselen yemek ve çay tabakları camiye farklı bir özgünlük kazandırmaktadır.
Bakmadan Geçme
