Engelli annesinden ağlatan mektup

BİR SABAH ERKENDEN
Bir sabah erkenden seni de uğurlasam okula güle oynaya
Okul formanı giysen
Hiç hırçınlaşmadan ağlamadan
Seninle de performans ödevleri yapsak
Hiç unutmadan defteri kağıdı yırtmadan
Bir sabah erkenden saçlarını tarasam
Uzasa o güzel saçların hiç kesilmese
Tokalar alsak
Anne saçımı ör desen
Ben;koşa koşa gelip
Tamam kızım desem

Bir sabah erkenden kahvaltı hazırlasak
Hiç zeytinle peyniri dökmeden
Sen; sofrayı sersen
Ben; tepsiyi getirsem
Sen; anne ben çayı getiriyorum desen
Bir sabah erkenden alışverişe gitsek seninle
Hiç yolda koşmadan,arabaların önüne atlamadan
Sen kıyafet beğensen
Ben; babası almamız lazım desem
Bir sabah erkenden oruçlu kalksak mahmur
Sen biraz daha yatayım sahurdan sonra uyumadım desen
Ben yat ama çok yatma Kur'an okuyalım desem
Sen; akşama ne yapıyorsun desen
Ben; ne istersen ama birlikte yapalım desem

Bir sabah erkenden
Güneşin doğuşunu izlesek seninle
Namaz kılıp tefekkür etsek
Şöyle ana kız…
Sen ayet okusan ben hadis

Bir sabah erkenden
Hayal kursak seninle
Mekke'ye gitsek, Medine'ye…
Uhud'a gitsek, Bedir'e
Gezsek seninle…
Mısır piramitlerine gitsek
Sonra Kerbela'ya…
Uğrasak hüzün dolu topraklara
Yad etsek geçmişi
Yalvarsak yaradana

Bir sabah erkenden
Acıyı vursak seninle
Hani o hiç vurulmamış acıyı
Hani şairin “Seni de vururlar mı?” dediği acıyı
Hani ruhumu bedenimi saran acıyı
Hani doktora her gittiğimde yüzüme vurulan acıyı
Hani koşmaktan ayaklarımı acıtan acıyı
Hani beni durmaktan korkutan acıyı
Hani sen durunca ben durunca dünyanın duracağını zannettiren acıyı
Hani babaannesi tarafında dövülen “ölürse ölsün” diye hasta hasta okula gönderilen Derviş'in yüzündeki acıyı
Hani sizin gözleriniz var ya
Siyah, mavi, yeşil, kahverengi…
Ürkek ve korkak bakışlardaki acıyı
Hani bazen baş başa etrafa bakarkenki acıyı.

Bir sabah erkenden ve ey Şehide! Lütfen
Vuralım bu acıyı toprağa gömelim
Üstüne taş koyalım
Koyalım ki bir daha çıkmasın.
Bir sabah erkenden vuralım bu acıyı.

ZİHNİYE KARAKUŞ